Waarschuwing Fraude: James Beutick en Poolse oplichters.

Geschatte leestijd : 5 minuten
Afbeelding@Pixabay, stevepb

Donderdagochtend nog voor de eerste koffie: telefoon. Een meneer die zich voorstelt als medewerker van Visa in Dublin. Of ik kan bevestigen dat met de debetkaart van mijn Ierse bank twee betalingen zijn verricht in Polen: eentje van meer dan tweehonderd euro en eentje van ruim elfhonderd euro. Daar weet ik natuurlijk niets van. ‘Dat vermoedden we al’, zegt de meneer. Hij stelt me een aantal vragen. Of anderen kunnen beschikken over mijn kaart, of ik contacten heb met Polen, of ik recentelijk in Polen ben geweest. Op al die vragen kan ik nee antwoorden. De man klinkt bezorgd. De betaling van tweehonderd euro heeft de bank kunnen blokkeren, maar die elfhonderd euro is het land al uit. Hij geeft me een code want die zal ik nodig hebben in mijn contact met de bank. Mijn account is bij dezen geblokkeerd en komende week zullen ze mij een nieuwe debitcard toesturen. Hij verbindt me door met het hoofd security van mijn bank. Die zou mogelijk een oplossing weten om die elfhonderd euro terug te krijgen.

Het hoofd security stelt zich voor als Bruce Walters en komt daadkrachtig over. Hij heeft een vertrouwwekkende stem en weet te achterhalen dat de betalingen zijn verlopen via Western Union in Polen. Of ik bericht van Western Union heb ontvangen dat mijn kaart voor meer dan duizend euro zou worden gedebiteerd. Hij vraagt mijn telefoon te controleren op tekstberichten van Western Union en eventuele gemiste oproepen. Op mijn telefoon is helemaal niets te vinden. Bruce klinkt opgelucht. ‘Dan heeft Western Union een overtreding begaan. Zo mogen ze niet handelen. Ze zijn nu verplicht het geld binnen twee uur terug te storten. Ze moeten je bellen. Ik heb ze net een mail gestuurd.’ Terwijl Bruce nog wat zaken met mij doorneemt gaat mijn mobiele telefoon. Een vrouw met een zwaar Pools accent van Western Union die zich voorstelt als Monica Ripova. Als erkend telefoonhater heb ik nu twee gesprekken tegelijk. In mijn rechterhand het toestel met Bruce en links Poolse Monica. Ze kwekken vrolijk door elkaar heen, er is een tijdje geen touw meer aan vast te knopen.

De vrouw uit Polen meldt dat zich aan de balie van Western Union ene James Beutick had gemeld. Hij zei dat hij mijn zoon was en dat hij van mij toestemming had gekregen om elfhonderd euro van mijn Ierse rekening te halen. James Beutick had een Iers rijbewijs en een Iers paspoort om zijn identiteit te bewijzen. Dit verhaal kan ik makkelijk ontzenuwen. Ik heb geen zoon en in de hele familie is niemand die James heet. Monica vraagt nog wat door en zegt dan dat de kopieen van de documenten worden gecheckt. Terwijl ze weg is blijft Bruce aan de telefoon. Hij geeft instructies over hoe om te gaan met Western Union, want hij weet hoe ze daar te werk gaan. Mochten ze pas laat willen terugbetalen of niet het hele bedrag willen teruggeven dan moet ik weigeren.

Even later belt de vrouw van Western Union terug. Ze gaat diep door het stof. Ze hebben een fout gemaakt. Het geld is ten onrechte aan James Beutick betaald. Dat was een bedrieger.. Ze zullen het terugbetalen. Haar voorstel: nu 300 euro en over 90 dagen de rest. Western Union in Polen zo moet ik begrijpen, is een kleine organisatie en ze hebben niet veel geld in kas. Ik ontplof bijna. Het is mijn geld en ik wil het terug. Nú. Bruce zegt dat hij ruggenspraak wil met zijn client. Hij drukt me nogmaals op het hart voet bij stuk te houden en stelt voor een conference call te organiseren: Hij, ik en Monica. Inmiddels zijn wel al een uur of langer bezig.

Bruce organiseert een conference call. De Poolse vrouw blijft bij haar voorstel.

Het gaat hard tegen hard. Bruce zegt dat ik een oudere man ben die geld opzij had gezet voor een hoognodige medische ingreep, en dat dat nu niet door kan gaan. De Poolse vrouw vindt dat we het ook vanuit haar standpunt moeten bekijken. Uiteindelijk zegt Bruce dat we zo niets verder komen. Hij wil de manager van de vrouw spreken, maar dat kan niet want die spreekt alleen Pools. Dan zegt Bruce dat er niets anders opzit dan een procedure te beginnen van zijn bank tegen Western Union.

De vrouw schrikt enorm. Als zo’n grote bank Western Union gaat aanpakken door een fout in haar kantoor dan is ze haar baan kwijt. Ze wil overleg met haar manager. Een paar minuten slechts, dan belt ze terug. In de tussentijd verontschuldigt Bruce zich voor het verhaal over de oudere man die een medische ingreep nodig heeft. ‘Dat moest even, nogmaals, ik weet hoe ik Western Union moet aanpakken’, zegt hij.

Als de vrouw terugbelt is de sfeer totaal anders. Bij een procedure tegen Western Union zou niet alleen zij maar ook haar manager zijn baan kwijt zijn. Het volledige ten onrechte afgeschreven bedrag wordt daarom vandaag nog teruggestort op mijn rekening. Er is alleen een probleem. En dan volgt een ingewikkeld verhaal over euro’s en Poolse zloty’s, een klantenrekening en de zakelijke rekening van Western Union en uiteindelijk het voorstel dat ze vandaag tweeduizend euro overmaken waarna ik negenhonderd moet terugstorten. Bruce die ik op dat moment nog vertrouw als scurity manager van de bank vindt het een logisch voorstel. Ik neig ernaar hem te geloven als hij zegt dat dit geen ongebruikelijke praktijk is tussen banken met verschillende valuta. We nemen afscheid van de Poolse vrouw die zegt het onmiddellijk te gaan regelen.

‘Jouw account is door onze bank uit veiligheidsoverwegingen geblokkeerd’, zegt Bruce, ‘dus we moeten even kijken hoe we die negenhonderd euro kunnen overmaken.’ Hij gaat even van de lijn af om te overleggen met de technische manager van de bank. Dan is hij terug. Volgens Bruce kan het via mijn telefoon. Eerst wil hij dat ik een app download waarmee hij op mijn scherm kan meekijken. En daarna moet ik een app downloaden waarmee een money transfer kan plaatsvinden. Als ik die gebruik om het geld over te maken dan komt alles goed. Hij zal me door het proces heenloodsen.

Inmiddels zijn bij mij de alarmbellen gaan rinkelen. ‘Weet je zeker dat je van de bank bent?’ vraag ik. ‘Ja natuurlijk’ zegt Bruce. Hij lijkt niet van de vraag te schrikken. ‘Ik heb toch gezegd dat ik de security manager ben.’ ‘Dat kan iedereen wel zeggen’, antwoord ik. ‘OK’, zegt Bruce. ‘Dan geef ik je de eerste zes cijfers van je debit card. Niet het hele nummer vanwege de veiligheid.’ Hij noemt de nummers en die kloppen. Toch vertrouw ik het niet meer. Ik wil zelf met de bank bellen. ‘Dat kan natuurlijk, maar dan verliezen we tijd’, zegt Bruce. ‘Waarom zou ik negenhonderd euro overmaken als het geld van Western Union nog moet binnenkomen?’ vraag ik. ‘Dat geld is al lang binnen, dat gaat via een banklink’, zegt Bruce. Ik wil een time out. We zijn al zo’n twee uur bezig en de hond moet hoognodig uit.

‘Ik bel je over een uur terug’, zeg ik

‘Dan ben je zeker je geld kwijt’, zegt Bruce.

‘Sorry maar dat is mijn beslissing’, zeg ik. En dan is Bruce opeens weg.

Ik laat de hond uit in het park en kom tot rust. Op de app van de bank was niks raars te zien, geen vreemde bijschrijvingen of afschrijvingen en ook niet dat de rekening geblokkeerd is. Voor alle zekerheid rijd ik naar het bankfiliaal. Hier stop ik mijn pasje in de machine. Ik kan gewoon pinnen. Er is echt niks aan de hand.

Waarom dit hele verhaal? Als waarschuwing. Vaak zijn waarschuwingen tegen fraudeurs heel simpel. Geef nooit je pincode, hang op als je het niet vertrouwt en dat soort dingen. Maar hier werd door tenminste drie mensen een toneelstuk opgevoerd waarvan Bruce aan mijn kant leek te staan en de Poolse Monica het steeds bonter maakte. Juist door deze situatie dacht ik Bruce te kunnen vertrouwen. Door te spelen op emotie – ja, ik werd kwaad – was ik minder gespitst op onlogische facetten in het verhaal. Bovendien werd maximale verwarring gesticht door het bellen op twee nummers en de schijn van urgentie. Nu ik dit alles opschrijf denk ik: je had al veel eerder kunnen weten dat het niet klopte. Toch zijn er nog wel wat raadsels. Hoe kwamen ze aan het nummer van mijn landline die ik eigenlijk nooit gebruik. En nog raadselachtiger: hoe wist Bruce het nummer van mijn debit pas die ik ook al nooit gebruik. Mijn Ierse bankrekening gebruik ik alleen voor vaste lasten zoals belastingen en electra. Die pas lijdt een vergeten bestaan in een lade. Enfin, het is goed afgelopen. Op het nippertje, dat wel. De moraal is natuurlijk: wees nog voorzichtiger dan je al was, want oplichters en fraudeurs worden steeds geslepener.

Cross Border Directive Ervaringsdeskundige

Klik op het vierkantje, rechts, om de inhoudsopgave te verbergen of te bekijken

Bezoekers lazen ook: